We zijn in 2012 documentairemakers in focus van het Instituut voor Beeld en Geluid en mogen een film voor hen maken, voornamelijk bestaand uit archiefmateriaal. We voelen ons als kinderen in een reusachtige speelgoedwinkel. Zonder vooropgezet plan kiezen we materiaal dat ons bijzonder nieuwsgierig maakt en ons aangrijpt. Samen met onze editor en vriend Mario Steenbergen gooien, ruiken, proeven we alle stukken en zoeken uit hoe de puzzel in elkaar past. Onze werkwijze is geïnspireerd door de manier hoe de danser en choreograaf Merce Cunningham zijn voorstellingen componeerde. Het toeval wordt uitgenodigd om mee te monteren en de eigenaardigheden van het oorspronkelijke materiaal helpen ons om de inhoud van de film te bedenken. Er ontstond een found footage documentaire die op 100 jaar geschiedenis terugblikt vanuit het Latasteriaanse perspectief, met gebeurtenissen die soms lyrisch, gek en vaak aangrijpend zijn.